Jestern ovend hant die wiever noch all jebrasselt und hant die deko afjemäckt.
Die wore am kühme datt dat oktoberfees esu laang jeduurt hät äver nu zum jlück vorbee es; se wore all mööd. Am leevste hödde die op de sondaach aal jeschlope oder wöre jar net opjestande.
Un isch hann immer jedeit, nur isch wör su ene träntelfot.
Dat stimmt niet janz, dree von denne trottewarschwalve sinn um aach uhr afjehaue, isch jlöv die wulle in dat dörp jonn mit so ene komische kähl; de hätt se injelade, su ene amerikanische kejele te spille.
Die hodde sich jefreut datt se jonn.
Een angeretrottewarschwalv is jlöv isch um halvernüng jejenage. Die wor äver volljepack weil se iersch am sonndaach wierkütt.
Suu hann isch misch een paar tröte jedrunke, noch jet mit de eene jast jekallt, jet mit dat jundi jekallt, vun frühjer un suu, und üverdrieve laang mit eene ärme schirf jekallt. Die hot misch janz klar jeseit datt se dese ovend nix mie määt, äver wenn isch wiederkumm dann deit se alles joodmake. Die hot dat ärme deer jehaad.
Watt soll et, isch hann dann um halverelf ooch minge büggel jepaack und bin no hus jevaare.
So jet hann isch in de pfuhl noch niet erleev, so ene daach bruckt ke mensch
Frau Doktor Sommer isch hann kee flöcke pitter, bin ooch niet flimpschich, keene freese, ooch niet fuhl.
Isch hann ooch üverlaat ob datt he schrieve ding. Die meeste he jlöve isch hann se niet mie all.
Frau Doktor isch brook ür joode rood.
Leeve jröß vunn de patient de niet döös.
